________________
گاهی وقتا، زمان و اجل چیزی فرا میرسه، بدون اینکه روزگار معطل این بمونه که تو درکی از اون لحظه پیدا کنی،
یا
زمان معطل این نمیمونه که تو به خودت بیای و ببینی آیا آمادگی پذیرش اون لحظه و اون اتفاق رو داری یا نه؟
.
زمان، بیرحمه.
بی توجه به اوضاع و شرایط ما، یه جایی تموم میشه و زمان بعدی فرا میرسه.
.
و انسان، ناسپاس تر و قدر ناشناستر از همیشه، سوار بر اون مرکب انانیت خودش، میتازه و میتازه و پیش میره.
و قدر لحظه‌ها و ساعات و عمر و جوانی و روزهای زندگی رو نمیدونه.
.
آدما دروغ میگن هوای هم رو دارن.
آدما دروغ میگن که عشق و مهر و محبت دارن.
آدمای بی حوصله‌‌‌ای که قدر لحظه‌ها و قدر آدمای کنارشون رو در نمی‌یابند و ....
چقدر زود دیر می‌شود.
.
این زمان هم میگذره،
زمانهای بعدی هم میرسه.
و ما آدما همچنان، بدتر از قبل مون، زمان‌ها رو پشت سر می‌گذاریم.....
جلو، جلوتر میریم تا اون لحظه‌ی نهایی فرا میرسه.
اذا بلغت الحلقوم
و انتم حینئذ تنظرون