______________________
از وقتی خودمو شناختم،
دیدم جای ینفر توی زندگیم بشدت خالیه.
شاید یچیزی حدود چهل سال.
آره. دقیقن چهل ساله.
چهل ساله که هر آآآآآن و هر لحظه، درک این جای خالیعذابم داده.
تصورش سخته نه؟
خیلی هم سخته.
ولی بدون اغراق گفتم.
جای ینفر کنار من خالیه.
درست کنارم.
مماس با من.
همصحبت من.
همکلام من.
همدل و همزبان من.
.
یکی که با خودم به آخرتم ببرمش.
از ازل تا ابد.
مال خودم باشه و مال خودش باشم.
.
انتظار
انتظار
انتظار.
.
می‌تونم تموم لحظه‌های گذشته و حال و آینده‌‌‌ای که بی او سر کردم و می‌کنم و خواهم کرد رو بنویسم!
.
باورش سخته.
خیلی هم سخت.
کشنده س نه؟
.
میگن فرد واحد خداس.
یکتای بی همتا خداس.
همتای من کو؟