یک زن

_________________________

کیان اومد مرخصی.

چهره زیبا و دوست داشتنی اش،خسته بود و چشماش می‌درخشید.

بغلش کردم و بوئیدمش و بوسیدمش و سخت در آغوشم گرفتمش.

اونم خم شد و دستامو بوسید.

چند دیقه‌‌‌ای در آغوش هم بودیم و عشقبازی می‌کردیم.

محاسن سیاهش به سفیدی صورتش جلای ملکوتی داده بود.

زل زدم توی چشماش و گفتم: چطوری مرد؟

گفت: عاشقتم مامان. خوبم. خوب خوب.

گفتم: سخت نیست؟

گفت: سخت نگاش نمی‌کنم.

گفتم: گوشی نداری چی؟ فضای مجازی نداری چی؟

گفت: عالیه مامان. فرصت بیشتری دارم برای خلوت. میرم نمازخونه قرآن حفظ می‌کنم.

گفتم: آفرین. قربون اون محاسنت برم من.

خندید و گفت: مامان، اونجا به پسرت میگن شهید چمران. البته هربار به یه شهید نسبتم میدن. بخاطر همین محاسنم.

گفتم: مادر به قربونت. مرد باید محاسن داشته باشه. چهره اش نورانی باشه.

دایی ات خدابیامرز هم بیرون که می‌رفت بعضیا بخاطر چهره اش به شهید مطهری نسبتش می‌دادن.

.

کیان عزیزم

مرد شدی. بزرگ شدی. قوی شدی. چقدر چهره ات خواستنی شده.

عشق من و تو، بی بدیل ترین عشق عالمه.

مادر به فدای تو.

مایه‌ی افتخارمی.

خدا حفظت کنه مادر