یک زن

___________________________

دیگه گذشت اون روزایی که خیلی چیزا ارزش خودشو داشت.

گذشت اون روزایی که آدما برا هم احترام قائل بودن؛

تجربه‌های افراد ارزشمند بود؛

جوونا برای ریش سفیدا و بزرگترا احترام قائل بودن؛

علم و کتاب و تحصیلات ارزش واقعی خودشو داشت؛

هنر و مهارت و کارآیی افراد واقعا مورد اهمیت بود؛

گذشت اون روزایی که کوچیکترا سر حرف بزرگترا می‌نشستن و درس می‌گرفتن؛

گذشت اون روزایی که هرچی سرجای خودش بود.

الآن جوری شده که آدما نه برای تجربیات دیگران ارزش قائلن؛ نه علم و آگاهی و تحصیلات و تجربه و درک و معلومات اهمیتی داره؛ نه کوچیکتر ، بزرگتر مراعات میشه؛ نه...

می‌بینی طرف بعد سالها نوشتن و سالها تلنگر خوردن و از این و اون حرف شنیدن؛ تازه به خودش اومده که چی بوده و چیا می‌نوشته.

واسه آگاهی از یه معضل ظاهری که انقددد عمر و زمان باید بگذره، پس وای به حال رفع معضلات باطنی.

دنیای وارونه س؟ نه.

آدما وارونه شدن؟ نه.

پس قضیه چیه؟